DANILO Marunović: Pomirenje- nema rezultata pretrage… (foto)

Pomirenje koje znači okupaciju crnogorske samosvijesti, samobitnosti, kontinuiteta crkvene i državne vladavine, nije pomirenje već mirenje sa okupacijom, koliko god dobro bila skrojena odijela onih koji nam ga nude…

PODGORICA: Regija, Kolumne, vijesti, srijeda, 28. VIII 2024… 11: 53… DANILO Marunović: Pomirenje- nema rezultata pretrage… (foto)

Jedan od najpominjanijih pojmova novog društvenog poretka je riječ “pomirenje”. Čini se da niko ne zna što ona tačno znači u našem slučaju?

Sa kim je ko u svađi? Koga treba izmiriti? Dobro, svima je jasno da je “pomirenje” nemušti manevar političara centra ili kobajagi centra, kako bi proširio manevarski prostor namicanja glasača.

“Pomirenje” je još jedan uvezeni “dejtonski”, post ratni termin u procesu etnofederalizacije kao novog opravdanja za nemoguće i neprincipijelne koalicije. Takvo “pomirenje” je dovelo da ekipa Bošnjaka sjedi zajedno u koaliciji sa svojim dojučerašnjim egzekutorima.

Tu se “pomirenje” dogodilo jedino na nivou pogaženih i prodanih principa, a ako pomirenje koje nam nude znači gaziti principe i univerzalne vrijednosti, onda to nije pomirenje već kapitulacija.

Jedino moguće “pomirenje” (ostaje da se vidi sa kim) bi podrazumijevalo polazište da oko suštinskih vrijednosti – suverene, građanske, antifašističke države nema kompromisa, niti trgovanja. Oko svega ostalog se možemo dogovoriti.

Sa kim je ko u svađi? Koga treba izmiriti?

Pa, da razmislimo, ko je sa kim “nepomiren”: Srbi i Bošnjaci su, kao što vidimo “po(d)mireni. Jedni pjevaju “Leleču Turci, kukaju bule”, drugi sjede u kabinetima. Isto je, ili slično, sa Srbima i Albancima – potpuna interesna harmonija sa onima koji ih zovu šiptarima.

“Pomirenje” između Srba i Crnogoraca, makar ono koje se Crnogorcima nudi, izgleda ovako: Prepustite sve poluge moći kao narod u sopstvenoj državi, prihvatite falsifikovanu istoriju, idite u crkvu koja vas ponižava, negira i otima grobove vaših predaka. Zauzvrat, možete da navijate za Crnu Goru kad igra protiv Srbije.

Ukoliko, ipak, nećete, naša propaganda je za vas spremila etiketu crnogorskog nacionaliste, kome će život proći na totalnim marginama društva. I dok baza crnogorskog otpora srpskom hegemonizmu odbija da se “pomiri” tako što će kao narod nestati, lideri onih koji nude takvo pomirenje postaju persone non grate u zemlji EU članici.

Pomirenje, dakle, koje znači okupaciju crnogorske samosvijesti, samobitnosti, kontinuiteta crkvene i državne vladavine, nije pomirenje već mirenje sa okupacijom, koliko god dobro bila skrojena odijela onih koji nam ga nude.

Svima je jasno da je “pomirenje” nemušti manevar političara centra ili kobajagi centra, kako bi proširio manevarski prostor namicanja glasača

Rezultat “pomirenja” je takav da u Herceg Novom, po mletačkim zidinama, vise okačeni printovi Svetog Save, četiri ocila i ćirilice. Isto je i sa Budvom, Nikšićem… o Pljevljima i Beranama da ne govorim. Opšte “pomirenje”.

Kakvo je pomirenje onda uopšte moguće i koliko ono vrijedi ukoliko zahtijeva od nas da se odreknemo svega što jesmo? Ako se u Pljevljima pojavim sa majicom zemlje u kojoj živim i zbog toga rizikujem da budem napadnut, kako tu uopšte primjenjujemo koncept pomirenja, van “stokholskog sindroma”?

U najliberalnijem pristupu, “pregovaračka platforma” za “mir” sa Srbima, bila bi:

“Ok, razumijemo fenomen da crnogorske vrijednosti doživljavate kao svoje. Da li ste vi spremni da prihvatite da mi svoju državu, istoriju i kulturu doživljavamo kao svoju? Bio bi to prvi put u istoriji čovječanstva da jedan narod zarad “pomirenja” pita drugi da li smije da bude to što jeste, nakon milenijumskog postojanja.

Još samo to da dočekamo…

izvor potral analitika.me