DRAGAN Bursać: Ein Volk, ein Reich, ein Srpski sabor! (foto)
“Kad na jednom kraju istorije zvoni Hitler strašnim riječima, ubijte jednog njemačkog vojnika, strijeljaćemo 100 Srba, na drugom kraju povijesti odzvanja Vučić sa skupštinske govornice riječima, ubijte jednog Srbina, mi ćemo 100 muslimana.
Kad se sa jadnog kraja Evrope čuje, Ein Volk, ein Reich, ein Führer, na drugom, 80 godina kasnije, eho kazuje “Jedan narod, jedan sabor– Srbija i Srpska”. Koincidencija? U istoriji nema koincidencije, samo neminovnost ponavljanja istog. A to isto je fašizam.“
Velikim vatrometom iz Parka Republike Srpske (da i to postoji) na lijevoj obali Save sinoć je završen Prvi svesrpski sabor – “Jedan narod, jedan sabor– Srbija i Srpska”.
I to je, otprilike, najvažnija stavka u ovom svesrpskom okupljanju koje to nije bilo, no o tome docnije.
Bakljada je bila vrh nečega što je trebalo da demonstrira vaskolikom Srblju sa obje strane Drine i sa obje strane zemljine polutke jedinstvo tog istog Srblja i još više njegov podanički odnos prema Vučiću i Dodiku.
Ali kor ovog “jedinstva“ ne leži ni u političkoj artikuliranosti, niti u nekakvim ekonomskim temama-tek to ne, nego u jednostavnom, starom, isprobanom fašizmu i njegovim balkanskim inačicama.
Neko će (a ko neće) primijetiti kako je geslo saborovanja “ “Jedan narod, jedan sabor – Srbija i Srpska”, neobično slično Hitlerovom: “Ein Volk, ein Reich, ein Führer” s kraja tridesetih prošlog vijeka. Taj neko će kazati naivno, nesretne li sličnosti?! A zapravo nema nikakve sreće ili nesreće u ispoljavanju fašizma i nacizma.
Sve teorije krvi i tla, sve teorije unifikacije i sjedinjenja jednog naroda pod jednom zastavom, svi pozivi na jedinstvo i saborovanje po osnovi istog tog tla i narečene krvi završe u glibu nacizma i fašizma. Od Frankovih falangi, preko Dučeovih crnih košulja pod snopljem žita do Hitlerovih svastika na berlinskom stadionu.
Ili preciznije do ove bizarne bakljade u čast Dodika, Vučića, patrijarha Porfirija. Da, da jedan narod, jedan sabor, jedna država. Ili preciznije, kako ih krste-države.
Da, istina, RS nije država. Niti je republika, niti je ustavno samo srpska, nego je entitet u Bosni i Hercegovini, ali manimo sad finese. Uvijek zajedno, ujedinjeni pod Vučićevim stijegom.
Opet, taj novi srpski fašizam ima jednu logističku razliku u odnosu na onaj Miloševićev koji je naivno propagirao tezu o “svim Srbima u jednoj državi“ pa je spektakularno propao u četiri izgubljena rata za deset godina.
Ovaj digitalni fašizma srpskog sveta zalaže se za više srpskih država-za početak eto Srbija i RS pod istom zastavom, a potom ili prije svega i Crna Gora pod kapu srBstva.
Ali, to im je propala stvar, odmah da vam kažem:
Upravo održani Sabor nije bio nikakvo “svesrpsko okupljanje” jer na njemu nije biti srpskih lidera ni iz Hrvatske, ni iz Federacije, ni iz ostatka zapadnog svijeta, a koji se izjašnjavaju kao Srbi. Dakle, suština Sabora i saborovanja jeste da se pokaže ko je sve Vučićev i Dodikov kmet i ko je sve sluga Crkve Srbije. Zakazali su i Crnogorci ili “crnogorski Srbi“ koji se i jesu i nisu pojavili. Preciznije, onih najvažnijih nije bilo na beogradskom poklonjenju.
Ali vratimo se mi onom narativu koji tako vješto i neizbježno koketira sa neonacističkim i profašističkim.
Kada pročitate : “Jedan narod, jedan Sabor. Srbija i Srpska”
Ne može da vam ne padne na pamet Hitler i “Ein Volk, ein Reich, ein Führer” s kraja tridesetih prošlog vijeka.
Svi znamo kako će se završiti srpski svet, jer smo vidjeli kako je upravom danom D otpočeo prije 80 godina završetak Hitlerovog sna o Germaniji sa jasnim rasnim zakonima i sa “konačnim rješenjima“ kao zadnjom instancom uništavanja dijelova ljudske rase.
Nije daleko od pameti i povijesne nužnosti zaključak o kraju srpskog sveta kao nastavka velike Srbije, kao projekta koji je izrodio etnička čišćenja, genocid, masovne grobnice i masovna silovanja kao ratani zločin.
Kad na jednom kraju istorije zvoni Hitler strašnim riječima, ubijte jednog njemačkog vojnika, strijeljaćemo 100 Srba, na drugom kraju povijesti odzvanja Vučić sa skupštinske govornice, ubijte jednog Srbina, mi ćemo 100 muslimana. Kad se sa jadnog kraja Evrope čuje, Ein Volk, ein Reich, ein Führer, na drugom eho kazuje “Jedan narod, jedan sabor – Srbija i Srpska”. Koincidencija? U istoriji nema koincidencije, samo neminovnost ponavljanja istog. A isto je fašizam i nacizam.
P.S. A “Svesrpski sabor“? Kome se da čitati, neka pročita 20 tački opštih mjesta u kojima se navode težnje za mirom bez tenzija u regionu. Samo znam da je zadnji puta kad je Milošević pravio 1989. Ovakvu žurku na Gazimestanu, nakon “poziva na mir“ ubijeno preko 100 hiljada ljudi, a raseljeno više od milion. Tako da, pametnom dosta, što bi rekli njihovi.
E da, i Dodik je u komičnoj povijesnoj igri saborovanja predložio da 9. januar bude 15. februara. Dobro ste pročitali. Tako to biva kad se neustavni dan nezavisnosti RS-a premjesti na Sretenje Srbije.
Sretan vam i Volk, i Reich, i Sabor. Ko slavi.
(Mišljenja i stavovi autora kolumni nisu nužno stavovi redakcije CdM- a)
izvor: cdm.me
Hrvatska je s dvije pobjede već nakon 2. kola osigurala Read more
U Prlinama na domak Akova živjela je porodica Raifa Pilava. Read more
Čast da otvori 24. izdanje SFF-a pripala je slavnom poljskom Read more
„Srbija je u pregovorima oko Kosova spremna na kompromis, ali Read more