BALŠA Knežević- NE ČUDI PORFIRIJEVO i JOANIKIJEVO Agitovanje Protiv REZOLUCIJE UN- a: SPC i njena uloga, u izgradnji duhovnih temelja za genocid u Srebrenici… (foto, video)

Ono što Perić, Mićović ali i nijedan visoki funkcioner svetosavske sekte neće nikad pomenuti, je zločinačka biografija organizacije koju predstavljaju, a koja je zidala duhovne i ideološke temelje za ratne zločine devedesetih uključujući i genocid u Srebrenici. Jer upravo devedesetih godina nakon pada komunizma dolazi do ekspanzije svetosavlja, koje je bilo neizostavna komponenta zločinačkog velikosrpskog nacionalizma.

Kako se bliži datum usvajanja Rezolucije o genocidu u Srebrenici u Ujedinjenim nacijama, tako su duhovi velikosrpske zločinačke politike sve nemirniji.

U ispoljavanju psihotičnih prijetnji i izigravanju velikosrpske žrtve očekivano prednjači srpski autokrata na čelu kriminalno-terorističkog režima Aleksandar Vučić, a prati ga ostatak ”srpskog sveta” predvođenog raznim dodicima, vulinima, vučevićima, mandićima…

Kulminacija nacionalističkog orgijanja ”srpskog sveta” bila je zakazana za 5. i 6. maj kada je trebalo da se održi Vaskršnji sabor. Ipak, nakon razgovora srpskog autokrate Aleksandra Vučića i predsjednika BiH entiteta, Republike Srpske Milorada Dodika, ’’Vaskršnji Sabor srpskog naroda’’ odložen je do daljnjeg. Njegovo održavanje najavljeno je nakon usvajanja Rezolucije o Srebrenici u Ujedinjenim nacijama.

SS podgrijava atmosferu

U iščekivanju, za ”srpski svet” kobnog, izglasavanja Rezolucije o Srebrenici, atmosferu sukoba osim gore pomenutih političkih eksponenata velikosrpstva, ne štedeći se podgrijava i lider svetosavske sekte (SS) poznate pod akronimom SPC Prvoslav Perić– Porfirije.

Porfirije je iskoristio priliku da u takozvanoj Vaskršnjoj poslanici pomene srebrenički genocid, stavljajući Srpkinje i Srbe u kontekst – žrtve.

On je u svom propagandnom govoru na Vaskrs, u kojem je u najboljoj tradiciji šefova SS sramotno zloupotrijebio pravoslavlje i hrišćanstvo, naglasio da predlagači ”Rezolucije o genocidu u Srebrenci u UN pokušavaju da srpski narod proglase počiniocem genocida, kao i da se ne obaziru na zločine počinjene nad Srbima”.

Lider SS je to izjavio iako se u Rezoluciji o Srebrenici nigde ne pominju ni Srbi ni srpski narod ni Srbija ni Republika Srpska. Mada Srbima je sa ovakvim političko-vjerskim liderima zagarantovana stigma genocidnog naroda.

Porfirije je stigao i da relativizuje čitavu priču o genocidu u Srebrenici poručivši da „istinitost toga stradanja nisu morale da potvrđuju nametnute amoralne rezolucije: njih su svedočila sama stradanja, bez lažnih svedoka u licu neposrednih potomaka i posrednih sledbenika izvršilaca stvarnog genocida“.

Doprinos negiranju srebreničkog genocida i dizanju tenzija dao je i lider crnogorske filijale SS Jovan Mićović – Joanikije, koji je juče poručio da Crna Gora ne treba da glasa za rezoluciju o Srebrenici. On je u tradiciji velikosrpske zločinačke propagande  poručio da je “priča o genocidu neodrživa i opasna”.

Zaboravili na zločinački pedigre SS

Agitovanje Perića i Mićovića protiv Rezolucije o Srebrenici uopšte ne čudi. Jasno je da dizanjem tenzija i negiranjem genocida u Srebrenici visoki funkcioneri tzv. SPC pokušavaju da sakriju ratnohuškačku prošlost organizacije na čijem su čelu.

Ono što Perić, Mićović ali i nijedan visoki funkcioner svetosavske sekte neće nikad pomenuti je zločinačka biografija organizacije koju predstavljaju, a koja je zidala duhovne i ideološke temelje za ratne zločine devedesetih uključujući i genocid u Srebrenici.

Treba podsjetiti da je tzv. SPC izgubila spor pred sudom u Parizu protiv listova Liberation, Le Monde i Le Figaro koje je tužila za klevetu jer je u tekstovima objavljenim u tim listovima optužena da podržava etničko čišćenje i zločin genocida u Bosni i Hercegovini, ugledni Liberation je 26. Juna 1995. godine objavio tekst u kome izvještava o izrečenoj odluci Suda.

Upravo devedesetih godina nakon pada komunizma dolazi do ekspanzije militantnog svetosavlja, koje je bilo neizostavna komponenta zločinačkog velikosrpskog nacionalizma.  Pogubni svetosavski nacionalizam nekako je držan pod kontrolom za vrijeme komunizma, ali je tokom 1990-ih naprosto eksplodirao. SPC se tada istakla kao institucija koja je bila preokupirana širenjem “svetosavskog nacionalizma” koji je postao dominantna struja unutar crkve.

Kao glavni zastupnici  nacionalizma unutar tzv. SPC, istakli su se učenici jednog od utemeljivača ekstremne fašističke svetosavske ideologije Justina Popovića – Amfilohije Radović, Artemije Radosavljević, Atanasije Jevtić i Irinej Bulović.

Sva četiri Justinova ”svetosavska jahača apokalipse” su se našli u vrhu SPC, kao episkopi. Njih  četvorica, uz nekadašnjeg lidera SS Gojka Stojčevića, predstavljali su “ideološki sinod” SPC koji je podržavao gotovo sve ratne akcije srpske vojske, opravdavao zločine i relativizovao genocid.

Srpska pravoslavna crkva je bila glavna pokretačka snaga ratnohuškačkih aktivnosti na prostoru bivše SFRJ, a tokom ratova u bivšoj Jugoslaviji odbacila je sve ponuđene mirovne planove, uključujući Vensov plan, Vens-Ovenov plan, Plan Kontakt grupe i Dejtonski mirovni sporazum. Čak i kad su poslanici Republike Srpske bili spremni na povlačenje, SPC je zastupala “jedan puno militantniji stav”.

Amfi, Arkan, Tigrovi i ”mitraljez vladika” Filaret

Primjera ekstremne militarističke ideološke ostrašćenosti koju je stimulisala SPC ima na pretek, a u nastavku ćemo navesti samo neke od najpoznatijih primjera.

Prisjetimo se čuvenog događaja kada je mitropolit crnogorsko-primorski Amfilohije u junu 1991. godine doveo Željka Ražnatovića Arkana i njegovu do zuba naoružanu paravojnu formaciju “Tigrovi” u Cetinjski manastir.

Arkanovci su uz blagoslove i zdravice ispraćeni na ratište gdje su se bavili omiljenim svetosavskim aktivnostima – ubijanjem, silovanjem, pljačkanjem, mučenjem…

Amfilohije Radović je potom i sam krenuo u Dubrovnik, gdje je tokom jeseni 1991. hrabrio crnogorske rezerviste i srpske paravojne formacije koje su vršili opsadu Dubrovnika.

Treba takođe podsjetiti da je vođa paravojnih snaga koje su opsjedale Dubrovnik u to vrijeme izjavljivao da mu je “vrhovni zapovjednik” tadašnji patrijarh SPC Pavle.

Tadašnji arhimandrit Filaret Mićević je putem medija pozivao na rat i išao na ratom zahvaćene prostore hrabreći srpske dobrovoljce. U avgustu 1991. godine Filaret je uslikan kod manastira Komogovina, između Kostajnice i Gline, s grupom srpskih “boraca” na oklopnom vozilu sa mitraljezom koji mu je naslonjen preko ramena.

Ratnohuškački ”podvizi”

U aprilu 1992. Amfilohije Radović opet ”briljira”, u jednom od svojih brojnih ratnohuškaških napora, izjavljuje kako se zalaže za ujedinjenje svih srpskih zemalja, ali se plaši da će ta šansa ponovo biti propuštena, “kao što je bila propuštena i 1918.”.

Početkom rata u Bosni i Hercegovini zvorničko-tuzlanski episkop Vasilije Kačavenda je u Bijeljini držao ratnohuškaške govore i javno podržavao politiku Radovana Karadžića. Kod Kačavende su dolazili pripadnici vojnih i paravojnih formacijama i referisali mu ”koliko je džamija poravnato”.

„Prošao sam asfaltnim putem Jadar-Petriča. Ugledao sam minaret do nebesa. Mislim da je on jutros poravnat. Trebao je biti“, rekao je general Miodrag Živanović, dok je 13. jula 1995. godine, u kući Zvonka Bajagića, izvještavao vladiku Vasilija Kačavendu o akciji u Srebrenici.

Zvorničko-tuzlanski vladika, koji će kasnije postati sinonim za seksualnu izopačensot i lanac pedofilije u SPC, samo se osmjehnuo. Kasnije tog dana Kačavenda će služiti liturgiju u vlaseničkoj crkvi.

„Ja želim da čestitam generalu i preko vas hrabroj srpskoj vojsci i vojskovođama. I mnogim našim Obilićima. Koji su u svakoj prilici spremni teći i oteći, i na strašnom mjestu ostajati u odbrani vječnih ideala, vjere naše pravoslavne imena Srbinovog i otadžbine. Koji hrabro nose krst časni, da bi dobili slobodu zlatnu“, reći će vladika Vasilije.

Pogledajte VIDEO koji fariseji iz SS nikako ne mogu da ospore niti da negiraju koliko god bili vješti u laganju!

kompletan tekst na http://aktuelno.me

izvor: aktuelno.me