DRAŠKO ĐURANOVIĆ: “Dešavanja u Pljevljima, Budvi ili Nikšiću, nisu incidentni slučajevi, četničke proslave pokrenute su iz jednog centra”… (foto)

Nije slučajnost što su četničke šovinističke arije pojane istovremeno u gradovima širom Srbije, Crne Gore i entiteta BiH Republika Srpska.

Bilo je to baš slavljeničko obilježavanje ,,srpske nove“, uz puno simbolike.

Eto, u Pljevljima je, za narodne pare, organizovano novogodišnje – otcjepljenje Pljevalja od Crne Gore. ,,Odakle si sele, devojano mlada/ iz Srbije, brale, iz Pljevalja grada…“.

Baš tako je pjevala, oko ponoći 13. januara, promuklo, ali vrlo glasno, nekad popularna pevaljka Sneki ,,duge noge“ Babić, uz muzičku podršku novog srpskog treš-folkloraša Milana Obradovića, zvanog Miki Mećava, valjda zato što ne može duže da drži jedan takt. 

Nije te noći bilo mnogo ni takta ni sluha, ali je poslata važna politička poruka: u Pljevljima, na Trgu 13. jula, koji je ime dobio po slavnom danu crnogorskog ustanka, uz srpske trubače i opštinski vatromet u ponoć, predsjednik Opštine Dario Vraneš i ostali lokalni funkcioneri organizovali su – četnički dernek uz pjevanje i pucanje petardi.

Za sada samo uz petarde, ali, možda iduće godine, ako se ,,Plevlja otcepe od Crne Gore“, pljevaljski Srbi na vlasti iniciraju neko malo veće slavlje, uz prave bombe i hitru promjenu naziva glavnog trga. To je zakonomjerno: ne ide antifašistički trg Trinaestog jula u gradu kojim je zagospodarila neofašistička ideologija!

Ne samo u Pljevljima. U isto vrijeme, dolje na moru, u Budvi odjekivali su srpski „novogodišnji“ zvuci Beogradskog sindikata, formalno hip-hop grupe, a u realnom životu – propagandista velikosrpske politike.

Svojevremeno im je ona ,,odnarođena“ vlast Mila Đukanovića zabranila ulazak u Crnu Goru i pojanje na litijama, ali je nova vlast nakon 30. avgusta 2020. odmah ukinula taj zabran i srpski ,,sindikalci“ su mogli slobodno u ,,oslobođenoj“ Crnoj Gori da promovišu ideologiju krvi i tla, da pojaju o srpskom Kosovu.

E, sad, nije poznato da li je u subotu veče, za ,,srpsku novu“, u Budvi horski pjevana pjesma ,,Oj, Kosovo, Kosovo, zemljo moja voljena“, kao onomad u Beranama, ali da je na koncertu Beogradskog sindikata bilo slavljenja velikosrpske ideologije – bilo je. 

Dešavanja u Pljevljima, Budvi ili Nikšiću nijesu incidentni slučajevi. Ne, četničke proslave ,,julijanske nove“ pokrenute su iz jednog centra- u Beogradu. O tome svjedoče dešavanja odavno najavljena na čuvenom Kolarcu– pojanje 13. januara uveče ,,patriotske“ pjesme: ,,Sprem'te se, sprem'te, četnici, silna će borba da bude“…

U zadužbini Ilije Milosavljevića Kolarca, koji je testamentom sav svoj imetak ostavio srpskom narodu ,,u cilju širenja nauke i kulture“, sada se širi – četnička propaganda! A sve uz amin srpske vlasti i Crkve Srbije.

Nije slučajnost što su četničke šovinističke arije pojane istovremeno u gradovima širom Srbije, Crne Gore i entiteta BiH Republika Srpska. I nije neko iznenađenje: projekat koji sada sprovodi vlast u Srbiji, to državotvorno ujedinjenje svih srpskih zemalja u jednu državu – „Veliku Srbiju“, stara je državotvorna ideja.

Mijenja se samo forma, od vremena Garašaninovog ,,Načertanija“, Aleksandrove Kraljevine Jugoslavije, Ćosićevog Memoranduma SANU ili Miloševićeve ideje o ,,svim Srbima u jednoj državi“, do Vučićevog ,,srpskog sveta“. A suština ostaje ista: realizacija ideje stvaranja jedne velike države u kojoj će Srbi dominirati. 

Ta politika koju je litijaški pokret instalirao, uz pomoć crnogorskih partijskih, univerzitetskih i medijskih plaćenika, već je tri i po godine vladajuća u Crnoj Gori – od Krivokapića do Abazovića i sada Spajića ili Milatovića. Zato ne iznenađuje što su od te vlasti uvijek, direktno ili indirektno, podržani razni četnički hepeninzi ili anticrnogorski projekti, kao što je bio, recimo, ,,Otvoreni Balkan“.

Veći je problem današnje Crne Gore taj strašni crnogorski muk, to uporno zabijanje glave u pijesak lidera crnogorskih suverenističkih stranaka i pad u ništavilo nereagovanja.

Recimo, depeesovac Danijel Živković, rođeni Pljevljak, mirno je oćutao i nedavnu Vranešovu reviziju istorije partizanskog pokreta, ali i sadašnje četničko ,,novogodišnje“ orgijanje, slanje crnogorskih Pljevalja – u „Veliku Srbiju“.

Nešto slično je uradio i prvi čovjek Bošnjačke stranke Ervin Ibrahimović, dok je bio dio Abazovićeve vlade, ćutao kada širom Crne Gore slave ratne zločince koji su ,,ime gradili“ na zatiranju imena Bošnjaka ili Muslimana… Glasa ne puštaju ni planirani lider Socijaldemokratske partije Ivan Vujović, kao ni ,,stari“ lider Socijaldemokrata Damir Šehović.

Zagledani u budućnost unutarstranačkih izbora, pokušavajući da uspostave ,,mostove saradnje“ sa dijelom nove vlasti, čelnici suverenističkih stranaka, ne vide – ili ne žele da vide – da se pred njihovim očima lagano gasi politička budućnost države u kojoj žive. I da će i oni snositi odgovornost ako se jednog dana probudimo u novoj Crnoj Gori na koju ćemo ,,morati da se naviknemo“ – na državu koja će formalno ostati nezavisna, ali suštinski dio ,,srpskog sveta“.

Piše: Draško ĐURANOVIĆ

izvod: (Pobjeda)