DUPLA IGRA VUČIĆEVIH PIONA

Pravoslavna bratstva kao pečurke nakon kiše prerastaju u nevladine organizacije. Tako Bratstvo, odnosno NVO Miholjski zbor najavljuje aktivnije učešće u pobuni protiv manjinske vlade. Cilj je da potpuno preuzmu ulicu i pripreme je za DF koji, zajedno sa mentorom, žele da ostave utisak čistih ruku i takvi uđu u završnicu političkog raspleta u Crnoj Gori

Dupla igra – optužba je koju ovih dana uporno, protiv dijela svoje vlade, ponavlja Zdravko Krivokapić.

„Oni koji ruše Vladu iznutra nijesu dovoljno etični. To su nedopustive stvari i najprirodniji način je da ljudi koji su u Vladi odrade nešto što je časno, a časno je dati ostavku“, kazao je Krivokapić u utorak, dodajući – “maske su počele da padaju, a u sljedećim danima će da padnu skroz”. 

No, moglo bi se, sada kada maske padaju, ispostaviti da upravo premijer i njegov najvažniji ministar Milojko Spajić, od početka igraju duple igre.

Sam Krivokapić u vladu je ušao sa liste Demokratskog fronta, a onda je, sve do sada, pokušao da ih drži izvan vlade.

Prema onome što se nazire na političkom obzorju, upravo bi Demokratski front sada mogao da odigra isto kao njihov nosilac liste jesenas. Da iz drugog plana sačeka kulminaciju, odnosno pad vlade, a da onda, manevrom, pokuša da se nametne, baš kako je Krivokapić to uspio nakon 30. avgusta.

I to “u ozračje” dovodi onaj dio srpsko-crnogorske crkveno-političke kombinatorike koji radi za predsjednika Srbije Aleksandra Vučića. 

Mijajlo Backović 5. septembra na Cetinju, nakon ustoličenja Joanikija

Čini ga kombinacija djelova SPC, njima bliske organizacije koje se zaogrću plaštom NVO, kao i ljudi iz biznis i bezbjednosne zone u Srbiji i Crnoj Gori. 

Mitropolit Joanikije s teškom mukom izborio se za imenovanje na tron mitropolita crnogorsko-primorskog. Da bi to osigurao morao je Patrijaršiju u Beogradu da uvjeri u lojalnost patrijarhu Porfiriju i, mnogo važnije, predsjedniku Srbije Aleksandru Vučiću.

Za početak, odrekao se prijateljstva sa Miodragom Davidovićem i gvozdenom metlom očistio one koje Beograd smatra nasljednicima misli i djela Amfilohija Radovića. To je bilo riskantno i za ljude vičnije toj vrsti “poslova”. 

Dodatno, vezali su se jedni za druge Joanikije i Demokrate, za koje se jedino može reći da lošije stoje od mitropolita u trenutnom odmjeravanju snaga. Kolika cijena čeka na naplatu Joanikija, tek će se vidjeti. 

No, postoje i mnogo čvršći Vučićevi igrači u Crnoj Gori. Na primjer, pravoslavna bratstva koja, kao pečurke nakon kiše, prerastaju u nevladine organizacije.Tako Bratstvo, odnosno NVO Miholjski zbor najavljuje aktivnije učešće u pobuni protiv manjinske vlade.

Cilj je da potpuno preuzmu ulicu i pripreme je za DF koji, zajedno sa svojim mentorom, žele da ostave utisak čistih ruku i kao takvi uđu u završnicu političkog raspleta u Crnoj Gori.

Miholjski zbor se ne ukriva u vezi sa dizanjem uličnih protesta. Njihov član Zdravko Nišavić govorio je na protestu, a njihova zastava, visoko podignuta, jasno je prepoznatljiva na ulicama Podgorice ovih dana.

Pobjeda je pisala da je Miholjski zbor osnovao paroh grbaljski Mijajlo Backović 2018. godine, u vrijeme kada je bio i predsjednik Pravoslavne omladine Crne Gore (POCG). Od tada do danas POCG je postala krovna organizacija za sva pravoslavna bratstva, u stvari paramilitarne organizacije, kao što su i Tvrdoš i Stupovi, koja su nastala u Crnoj Gori. 

Mediji u Crnoj Gori u više navrata su objavljivali fotografije koje pokazuju bliskost Backovića sa direktorom Agencije za nacionalnu bezbjednost Dejanom Vukšićem.

Vukšić i Backović

Pobjeda je ranije pisala da je Backović, svojim vezama i uticajem, praktično ugurao Vukšića u fotelju čelnog čovjeka ANB. Podsjećanja radi, Vukšić je bio nosilac liste (DF) koalicije ,,Za budućnost Kotora“.

Backović svoj uticaj zasniva na, očigledno, značajnim vezama sa bezbjednosnim i parabezbjednosnim organizacijama Rusije i Srbije.

To je i objašnjenje zašto je, među rijetkima koji su pretekli ispod Joanikijeve gvozdene metle, a važili su za bliske Amfilohiju Radoviću. I ne samo da nije stradao, nego je od paroha iz Grblja postao sekretar Eparhije budimljansko-nikšićke. 

U više navrata Backović se pojavljivao sa crvenom beretkom, tvrdeći da je veteran 63. Padobranske brigade Vojske Jugoslavije, sada Srbije. To je elitna jedinica za izviđanja i diverzije koja je bila aktivna na ratištima od Slovenije do Kosova.

Vidre, kako je popularni naziv za padobrance iz Niša, blisko u akcijama sarađuju sa Kobrama – odredom vojne policije Vojske Srbije za specijalne namjene.

Zbog toga ili nečeg drugog, tek Backović je blisko sarađivao sa Kobrama prilikom ustoličenja Joanikija Mićovića, 5. septembra na Cetinju. 

Jedan krak Vučićevog uticaja ide tom crkveno-militantnom linijom, a drugi podrazumijeva ono što su Rusi definisali kao “meku silu”. U toj duploj igri glavni igrač je, čini se, Milojko Spajić.

Suština je u izvlačenju novca i predaji što većeg dijela crnogorske privrede u ruke ljudi bliskih Vučiću. Počelo je gašenjem Montenegro erlajnsa, završava lansiranjem projekta Evropa sad.

Između se našlo mjesta za mešetarenja sa EPCG, Lukom Bar, otvaranjem prostora za ulazak omiljenog Vučićevog putara Zvonka Veselinovića, za kupovinu gotovo svih elektronskih medija u Crnoj Gori. Nijedan od pobrojanih projekata nije za zanemarivanje, ali je po veličini operacije daleko najveći Evropa sad.

Pobjeda je ranije objavila da su u izradu ovog projekta, navodno, kao eksperti, bili uključeni ljudi iz vrha vlasti u Beogradu, te da baš zbog tih veza Demokratski front nije smio da glasa protiv Evrope sad. 

Glavne veze, prema pisanju više medija u obje države su Zoran Korać, rođeni Bjelopoljac, kontroverzni biznismen, nekadašnji savjetnik Milorada Dodika, sada veoma blizak predsjedniku Srbije, kao i Aleksandar Aco Jokić, rođen u Plavu, koji je sada direktor Elektrodistribucije Beograd i član Izvršnog odbora vladajućeg SNS.

Aco Jokić, desno

Jokićevo ime našlo se u medijima i u februaru prošle godine kada ga je nikšićka policija privela, zajedno sa članom Glavnog odbora Vučićevog SNS-a Vladimirom Mandićem. Privedeni su pod sumnjom za kupovinu glasova na lokalnim izborima u toj opštini. U trenutku privođenja bili su u društvu funkcionera i poslanika DF Mila Božovića.

Aco Jokić, inače, slovi i za kuma Andreja Vučića, moćnog brata predsjednika Srbije, a bio je i glavna Spajićeva poveznica sa srpskim ministrom finansija Sinišom Malijem, najbližim Vučićevim saradnikom i čovjekom u kojeg ima najveće povjerenje. 

Evropa sad pisana je u Vučićevom populističkom maniru, ali sa značajnim “sistemskim” greškama. Dok Vučić nagrađuje građane – od omladine do penzionera, ad hoc iznosima od 20 do 100 eura, Spajićev projekat obećao je značajno povećanje minimalca i prosječne plate, kao trajno i konstanto opterećenje državne kase.

Vučić je sebi ostavio prostor za davanja po procjeni i mogućnostima srpskog budžeta, a Spajić nije ostavio tu mogućnost crnogorskim državnim finansijama. O nesrazmjeri prihodne i rashodne strane projekta sve se čulo tokom parlamentarne rasprave. 

Procjene se svode na to da će Evropa sad dovesti crnogorsku državu na ivicu bankrota i krajnju zavisnost od finansijske pomoći iz inostranstva. Već u vrijeme kada to predsjedniku Srbije bude najviše odgovaralo zbog izbora na koje se na proljeće izlazi.

Zašto o tome nijesu razmišljali u URI, odnosno zašto to nijesu tretirali kao očiglednu prijetnju, pa su glasali za Evropa sad, pitanje je koje će vremenom dobijati na težini.

Jednako važi i za onih devet poslanika aktuelne opozicije koji su aktuelni budžet podržali djelimično, ali ipak podržali.

izvor: analitika.me