PONOS SVIH BOŠNJAKA

Fudbalska magija Bošnjaka Adema Ljajića očarala i potopila Rizespor na Crnom moru .

Fudbalski bljesak novopazarske, sandžačke fudbalske munje i ponosa Adema Ljajića u duelu Bešiktaša I Rizea, u kojem su crno bijeli istanbulski orlovi deklasirali domaćina na obali Crnog mora rezultatom 7:2, osim fudbalskih pokrenuo je i mnoge druge priče. Dva velemajstorska pogodka Ljajića i tri virtuozne asistencije samo su pokazale o kako se vrhunskom fudbalskom dragulju radi. Isti taj Adem Ljajić je u Istanbulskom derbiju u jesenjem dijelu prvenstva 2. decembra na Vodafon areni golom sa bijele tačke srušio Galatasaraj.

Bio sam svjedok tog trijumfa pa smo sutradan ja i moj kolega Senko Župljanin pokupovali sve novine koje su izvještavale sa ove utakmice. Bio je to dan kada je Adem Ljajić bio na više naslovnih strana nego svi turski političari i sportisti zajedno. I tad kao i sad zasmetalo je i nama a kako vidim i svim Bošnjacima u Turskoj što većina medija svoje izvještaje započinje rečenicom “Srbin Adem Ljajić….”.

Prije tačno 28 godina Adem Ljajić je rodjen u Novom Pazaru, u Sandžaku, u Srbiji. Fudbalom je počeo da se bavi jako rano u FK Jošanica. Bio je dio generacije koju smo mi sportski novinari prozvali” Bajrove osice”, jer je trener te ekstra talentovane generacije novopazarskih mladih fudbalera bio legenda novopazarskog fudbala Bajro Župić. A nadimak “osice” su dobile po tome što su u nedostatku lige za svoj uzrast igrali protiv ekipa koje su bile i po dvije i tri godine starije od njih. Dok su imali snage vezli su na terenu postizali golove, milina je Ljajića i drugare bilo gledati kako igraju ali bi u drugom poluvremenu jači i snažniji protivnik uspijevao da ih stigne i ne rijetko pobijedi.

Tada je nastajao delirijum, plač. Adem Ljajić je jedan od onih sportista koji nije volio da gubi. Tako je do dan danas. Sa 14 godina je prešao u beogradski Partizan kao jedna od najvećih fudbalskih nada. Još se sjećam trenutka kada je preko 1500 gledalaca u staroj dvorani sportova u Novom Pazaru, u vrijeme Ramazanskog turnira u malom fudbalu, na moju objavu da će već koliko sutra ovaj plavušan obući crno bijeli dres, ustalo na noge i aplauzima i skandiranjem ispratilo Adema Ljajića poželevši mu tako uspješnu karijeru.

Tri godine kasnije Adem debituje u dresu Partizana i to u utakmici Lige šampiona. Nakon odličnih igara u Partizanu privukao je pažnju velikog Mančester junajteda, čak nekoliko puta boravio tamo kao prvi pika na draftu što bi se reklo. I sad se sjećam tih neizvjesnosti, pregovora, nervoze, putovanja, rastrzanosti jer su u medjuvremenu stizale najrazličitije ponude na adresu njegovog menadžera i njegovog oca u novopazarsku ulicu Oslobodjenje, nadgrada.

A onda se iznenada obreo u italijanskoj seriji A u ljubičastom timu Fiorentine gdje provodi četiri ipo uspješne sezone. Na red su onda došli i klubovi iz velike italijanske fudbalske četvorke Roma I Inter i nakon toga Torino. I kako se Adem selio u koji klub mi u Novom Pazaru i Sandžaku a jednako tako i svi Bošnjaci diljem dunjaluka navijali su za taj njegov novi klub. Živjeli smo za njegove dobre igre, majstorije, slobodnjake, za fudbalsku čaroliju prenoseći na nas onaj svoj dečački šarm i pristup fudbalu koji je za njega uvijek bila zadovoljstvo, igra.

Pamtimo i taj reprezentativni prijateljski duel protiv Španije nakon kojega ga je dirigent rasklimatanog srbijanskog fudbalskog hora Mihajlović odstranio iz reprezentacije zbog toga što nije hteo da pjeva himnu. I tada smo bili uz njega. Za nas u Sandžaku to je bio potez sličan onome koji je napravio Muhamed Ali kada je odbio da ide u rat u Vijetnamu. I naravno opravdavali smo to. Jer ta himna veliča jedan narod,samo je za jedan narod I u tom trenutku smo je doživljavali kao nešto što je protiv manjinskih naroda.Pa i protiv Muslimana koji žive u Sandžaku.

Ademova reakcija je bila prirodna i očekivana jer je on duboko svjestan ko je i šta je i kome pripada. I tako dolazimo na temu koja je pokrenula lavinu nezadovoljstva Bošnjaka koji žive u Turskoj a računa se da ih ima oko pet miliona koji nikako ne mogu da se pomire sa činjenicom da gro turskih medija svoje izvještaje nakon sjajnih Ademovih fudbalskih partija počinju sa “Srbin Adem Ljajić….”.

Ne, Adem Ljajić je Bošnjak,Musliman, fudbaler koji prije svake utakmice podigne ruke i okrene dlanove prema nebu i pomoli se Allahu, fudbaler koji sa dovom i bismilom počinje utakmice. To je i bio razlog da se saopštenjima za javnost oglasi veliki broj naših Udruženja u Turskoj koji žele da se to ispravi. Suštinu svih tih primjedbi i zahtjeva turskim medijima sublimirano je u saopštenju koje je izdalo udruženje “Bosna Sandžak ” u kojem se izmedju ostalog kaže:

– Dvadeset osmogodišnji fudbaler Adem Ljajić rodjen je u Sandžačkom najvećem gradu Novom Pazaru i on je Bošnjak.Tačno je da je on državljanin Srbije ali nije Srbin jer u Srbiji postoji nekoliko stotina hiljada Bošnjaka kao što je on-kaže se u Saopoštenju koje je potpisao Muhammed Sandžaktar predsjednik Udruženja “Bosna Sandžak” napominjući i nadajući se da će turski mediji sagledati i ozbiljno shvatiti ovu činjenicu kako bi tačno i precizno informisali javnost.

Autori: Fehim Karišik , Fotografija: Senad Senko Župljanin

https://ibalkan.net