NEOSTVARENA ŽELJA ALENA DELONA: Voditelj ga pitao, šta bi voleo da mu Bog kaže nakon smrti, odgovor je bio fascinantan… (foto, video)

ALEN Delon glumac koji je itekako imao emocije, otkrio svoju omiljenu rasu pasa, omiljenu riječ, omiljenu psovku, ali šta bi volio da mu Bog kaže nakon smrti…

PARIZ: Svijet, Zanimljivosti, utorak, 20. VIII 2024… 10: 53… NEOSTVARENA ŽELJA ALENA DELONA: Voditelj ga pitao, šta bi voleo da mu Bog kaže nakon smrti, odgovor je bio fascinantan… (foto, video)

Nepomično lice bez mimike, hladan i ukočen pogled, uredan izgled, zatvoreno- arogantno ponašanje– Alen Delon, kao plaćeni ubica Džef Kostelo, nikad neće izaći iz sjećanja publike…

Alen Delon, koji spada u najveće filmske zvezde na svetu, preminuo je u 89. godini. Tokom 1960- ih glumio je u nezaboravnim filmovima. Naslovne strane su punile njegove veze- i politički stavovi.

Ako bi istorija kinematografije morala da se sažme na nekoliko trenutaka, šta bi ostalo? Čaplinova skitnica, kul-pogled Džemsa Dina, podignuta suknja Marilin Monro, Hitčkokova scena pod tušem i još nekoliko sekvenci. Među tim najvećim scenama filmske istorije zasigurno bi bio i nastup Alena Delona u filmu „Samuraj“ iz 1967. godine, piše DW.

Nepomično lice bez mimike, hladan i ukočen pogled, uredan izgled, zatvoreno-arogantno ponašanje – Alen Delon, kao plaćeni ubica Džef Kostelo, nikad neće izaći iz sećanja publike. Remek-delo režije Žan-Pjera Melvila, „Samuraj“, umnogome je pojačalo ionako jaku harizmu ovog Francuza.

Ipak, glumac je itekako imao emocije, a u ovom intervjuu je otkrio svoju omiljenu rasu pasa, omiljenu reč, omiljenu psovku, ali šta bi voleo da mu Bog kaže nakon smrti.

– “Pošto je to tvoje najveće žaljenje, dođi, pokazaću ti majku i oca kako stoje zajedno, jedan do drugog”, rekao bi mu Bog.

Alen Delon: Nadljudski lep i elegantan

Delon, rođen 8. novembra 1935. godine u blizini Pariza, bio je 1967. već dobro poznat glumac u evropskoj kinematografiji. Međutim, nije postao poznat glumeći kod tada revolucionarnih redatelja „Nuvel vag“ pokreta, Fransoa Trifoa ili Žan-Lika Godara. Mladim buntovnicima poput Trifoa i Godara, koji su početkom 60-ih godina sa strašću menjali evropsku kinematografiju, Delon je možda delovao previše nedostižno, čak i nadljudski lepo.

Delon je nesumnjivo bio jedan od najzgodnijih glumaca svoje generacije. Veliki italijanski režiser Lukino Viskonti angažovao ga je rano u dva filma koja su ispisala istoriju kinematografije: „Roko i njegova braća“ (1960) i tri godine kasnije u epu „Gepard“. Viskontijev sunarodnik Mikelanđelo Antonioni takođe je omogućio Delonu da zasija uz Moniku Viti u filmu „Noć“ iz 1962. godine, igrajući pomalo sanjivog brokera.

Najerotičniji ubica u historiji filma

Zatim je to bio Žan-Pjer Melvil koji je Delona učinio onim što je i danas u očima mnogih filmskih obožavatelja: najharizmatičniji i najerotičniji ubica u historiji filma. Nakon njegovog nastupa u filmu „Samuraj“, Delon je nastavio da sarađuje s Melvilom u filmovima „Crveni krug“ (1970) i „Šef“ (1972). Sve što je usledilo nakon toga bilo je samo dodatak.

Naravno, mnogi glumci bi bili zahvalni za filmografiju kakvu je Delon imao u 70-im i 80-im godinama, ali u poređenju s onim što je glumio u 60-im godinama, kasniji rad deluje pomalo umorno i iscrpljeno. Zlatnu deceniju Alena Delona obeležili su i filmovi: „Bazen“ (1969) uz Romi Šnajder, s legendarnim scenama u kojima se oboje goli izležavaju kraj bazena, impresivna politička drama „Bitka za Alžir“ (1965) i adaptacija knjige Patricij Hajsmita „U sunčevom zenitu“ (1960).

Gangster i policajac na velikim ekranima

Kasnije se Delon fokusirao na rutinske uloge u više ili manje uspešnim gangsterskim filmovima, kao što su „Ubice ne predstavljaju sebe“ ili „Panter“. U tim godinama Delon je – uz Žan-Pola Belmonda i – bio nesumnjivo najveća zvezda francuske kinematografije.

Nekoliko angažmana s velikim umetnicima režije imao je i nakon zlatnih 60-ih godina: 1976. godine igrao je u filmu Žozefa Lozija „Gospodin Klajn“ u ulozi alzaškog trgovca umetninama Roberta Klajna u Parizu pod nemačkom okupacijom. 1984. godine nemački režiser Folker Šlendorf angažovao ga je za adaptaciju dela Marsela Prusta „Jedna Svanova ljubav“.

Godine 1990. ponovno se istakao u kompleksnom umetničkom filmu režisera Žan-Lika Godara, osnivača pokreta „Nuvelle Vag“, što je bio i naziv tog filma. Kao da je još jednom hteo da demonstrira da može da radi umetničke filmove, a ne samo komercijalne.

Glasine o njegovim vezama s podzemljem

Ubistvo njegovog jugoslovenskog telohranitelja, za kojeg se pričalo da je imao aferu s njegovom tadašnjem suprugom Natali 1968. godine, šokiralo je francusku javnost. Optužbe protiv Delona u vezi s ovim događajem odbačene su tek godinama kasnije. Međutim, od tada su glumca pratile najrazličitije glasine – da ima bliske veze s podzemljem i mafijom.

Taj imidž nedodirljivog usamljenika sa sumnjivim prijateljima Delon je kasnije učvrstio svojom javno demonstriranom prijateljskom vezom s desničarskim političarem Žan-Mari Lepenom. Bliskost s „Nacionalnim frontom“ nije za Delona značila ništa sramotno. Stajao je iza nje i ona nije naškodila njegovoj karijeri.

Ipak, nikada nije ni zaboravljena. Kada je direktor Kanskog festivala Tjeri Fremo na početku festivala 2019. godine – kada je Delon trebalo da dobije počasnu Zlatnu palmu – upitan zašto se takva nagrada dodeljuje čovjeku koji je priznao da je nekada tukao svoju ženu, Fremo je odbrusio: „Ne dodeljujemo mu Nobelovu nagradu za mir.“

Poslednjih godina Alen Delon se retko pojavljivao pred kamerama. 2008.godine imao je jedan od retkih nastupa u komediji, kada je publiku zasmejavao kao Julije Cezar u filmskoj adaptaciji stripa „Asteriks na Olimpijadi“.

U 89. godini, Alen Delon je preminuo u svojoj kući u Dušiju južno od Pariza. Kod svojih obožavatelja ostatće upamćen prvenstveno po ulogama iz 60- ih godina. Tada se činilo kao da je sišao direktno s Olimpa filma: nalik anđelu, ali s pištoljem u ruci.

Tajne legendarnog Alena Delona, glumca koji je obelezio jednu eru

izvor Espreso.rs