RANKO Đonović: I dalje postoje ljudi koji bi ponovili Dubrovnik, situacija na Balkanu zabrinjavajuća… (foto)

Prošle su 32 godine od kada je Jugoslovenska narodna armija (JNA) izvršila najteže granatiranje Dubrovnika za vrijeme agresije koju je vodila od 1. oktobra 1991. do 31. maja 1992. protiv Republike Hrvatske.

 

Rukovodstvo Crne Gore tada je podržalo ratnu operaciju protiv Hrvatske.

Normalizacija odnosa sa Hrvatskom počinje nakon 2000. kada je tadašnji premijer Milo Đukanović izrazio žaljenje zbog agresije na Dubrovnik.

Sagovornik Antene M, danas politički analitičar a u to vrijeme jedan od čelnika antiratnog LSCG, Ranko Đonović smatra da, kad bi se stvorila prilika, isti koji su učestvovali u toj agresiji, ponovili bi neki “novi Dubrovnik”. 

“Ima mnogo nas koji smo se stiđeli i tog dana kada je bombardovan, a neki su bili ponosni na svoje nedjelo i nečasnost, kao što su i danas. Ubijeđen sam da im se pruži prilika, da bi ponovo nešto slično uradili, da li bi bio Dubrovnik ili neđe drugo ne znam”, smatra Đonović.    

Za Đonovića ljudi su sada kao i u tom periodu skloni da vjeruju zvaničnicima čija su, kako kaže, djela suprotna od priče.

“To što oni sad pričaju, to samo naivni mogu da povjeruju. Njihova djela su sva suprotna od njihove priče. To javno govore samo da bi prevarili narod, ali je poslije 32 godine narod ponovo u stanju da bude prevaren kao što je bio varan 32 puta za sve ove godine”, kaže politički analitičar. 

  

Sagovornik Antene M osvrnuo se i na generalnu situaciju na Balkanu nakon perioda ratnih dešavanja koja su bila na prostoru bivše Jugoslavije i samim tim naglasio da je situacija zabrinjavajuća.

“Vidite Makedoniju, Srbiju sa Vučićem, Republiku Srpsku pa čak i Hrvatsku. To je katastrofa što radimo jedno drugom i što bismo tek uradili jedno drugom ako to padne nekome na pamet. Vučiču npr. ili nekom drugom koji o tome odlučuje”, dodaje Đonović. 

U priči o agresiji na Hrvatsku ne smije se zaboraviti jedno ime, koje je osvijetlilo crnogorski obraz. 

Vladimir Barović – admiral koji je oduzeo sebi život u znak protesta protiv naređenja vrhovne komande JNA da sa ostrva Vis granatiraju primorska naselja u Hrvatskoj 1991. godine. 

Napisao je da se odlučio na časnu smrt „jer se Crnogorci ne mogu boriti i uništavati narod koji im nije ništa skrivio“.

Ipak, samo nešto kasnije, počela je agresija JNA na Dubrovnik, u kojoj je učestvovalo više od 7000 mobilisanih građana Socijalističke Republike Crne Gore. 

izvor: antenaM.me