KAKO SU U SRBIJI NESTALI CRNOGORCI: Asimilacija pred očima svijeta… (foto, video)

Rezultati posljednjeg popisa u Srbiji i broj Crnogoraca (20.238) nikoga u Crnoj Gori nijesu iznenadili, a kamoli zabrinuli. Nije se mnogo o tom pitanju brinula ni bivša vlast, pogotovo to neće biti razlog da sadašnja vlast ovo pitanje postavi kao međudržavno…

PODGORICA: Crna Gora, Zanimljivosti, vijesti, ponedeljak, 05. VI. 2022… 00: 38… KAKO SU U SRBIJI NESTALI CRNOGORCI: Asimilacija pred očima svijeta… (foto, video)

Dok postojeća oborena vlada Crne Gore pokušava da državu utrpa u zajednički platni promet sa Srbijom i načini je dijelom ekonomskog prostora Srbije, dok njeni „stručnjaci“ mlate gluposti pominjanjem SEPA sporazuma, bivšeg SDK i sličnih mudrolija koje nemaju veze sa vezom i u domenu su šarlatanstva, dok Pokret „Evropa sad“ svojim lilihipima osvaja sve veći prostor i uvlači najprimitivniji velikosrpski nacionalizam u kulturne institucije Crne Gore, dok se ustoličuje novi predśednik države „svih građana“, posebno Joanikija Mićovića, Emila Labudovića, Dragana Koprivice, Marine Jočić i sličnih, mireći nas sa njima, vijest da u suśednoj državi nestaje jedna nacionalna manjina, čija je matična država Crna Gora, nikoga nije posebno uzbudila. Ni u Crnoj Gori, ni u bijelom svijetu.

Ne pada mi na pamet nijedna nacija u savremenom svijetu čije bi sedmostruko umanjenje izazvalo manje pažnje, nego što je slučaj sa Crnogorcima u Srbiji. I nije čudo da nikome to nije čudno u postojećim političkim konstelacijama i uslovima u kojima crnogorska nacija egzistira potonje tri i po decenije.

Pitanje je da li je mogao crnogorski indentitet uopšte opstati u Srbiji, u epicentru anticrnogorske kampanje, negiranja crnogorske nacije, srbovanja, svakodnevne agresije na crnogorski identitet, na njenu istoriju, kulturu, crkvu, jezik, nauku, sport… kada mladi naraštaji crnogorskih „obrazovnih“ institucija polumature i mature proslavljaju uz srpske zastave, gučanski tribalizam i prizemni treš, posvećen kosovskoj patetici i dogodine herojstvu.

DISKRIMINACIJA

Da je Srbija demokratska zemlja građanske provenijencije, kao što nije, nestajanje jedne nacionalne manjine bi bila tema makar nekoliko okruglih stolova i TV debata, jer činjenica da jedna nacionalna manjina nestaje u jednoj zemlji trebalo bi da zagolica znatiželju njene javnosti što su razlozi i zašto se njeni pripadnici odriču onoga što su bili prije 10, 20, ili 30 godina.

Jer onome kome je stalo da živi u zemlji u kojoj se poštuju ljudska prava, što u ovom slučaju nema veze sa stvarnošću, bilo bi stalo da sazna što su uzroci asimilacionih procesa prema jednoj etničkoj grupi, jer iza toga obično, to nas iskustvo uči, stoje teška kršenja osnovnih ljudskih prava i ogoljena diskriminacija.

Sve međunarodne povelje, čiji su potpisnici i Srbija i Crna Gora, garantuju sva ljudska prava i slobode, u koje se ubrajaju, između ostalog, pravo na nacionalnu pripadnost i zabrana diskriminacije po nacionalnoj osnovi.

Zakon o zaštiti prava i sloboda nacionalnih manjina Republike Srbije, u članu 3. propisuje: „Zabranjuje se svaki oblik diskriminacije na nacionalnoj, etničkoj, rasnoj, jezičkoj, verskoj i svakoj drugoj osnovi prema nacionalnim manjinama i licima koja pripadaju nacionalnim manjinama“.

U članu 5, istog zakona, stav 5, piše: „Zabranjena je svaka radnja i mera nasilne asimilacije pripadnika nacionalnih manjina“. Opet, član 19, u prvom stavu, kaže: „Radi ostvarivanja Ustavom zajamčenog prava na samoupravu u kulturi, obrazovanju, obaveštavanju i službenoj upotrebi jezika i pisma, pripadnici nacionalnih manjina mogu izabrati nacionalne savete“. I u stavu 2: „Nacionalni savet predstavlja nacionalnu manjinu u kulturi, obrazovanju i službenoj upotrebi jezika i pisma“…

To govore zakonski paragrafi, a kako je u stvarnom životu?

Mislim da je Kundera napisao ako želite da neka nacija nestane, oduzmite joj śećanje, istoriju, jezik, crkvu… Nacionalni identitet nije dat za sva vremena, ukoliko se ne radi na njemu, ukoliko se ne podržava stalnim informisanjem od svojih elita, kulturnim događajima, njegovanjem nacionalnih manifestacija, jezika, on nestaje ili preuzima tuđi identitet koji mu se nameće umjesto sopstvenog. I to se zove nacionalna asimilacija. Upravo je razlog postojanja nacionalnih savjeta u tome da spriječe asimilaciju nacionalnih manjina i zaštite njihova prava.

Naučni je aksiom da su nacije konstrukt, da su sve nacije stvorene ili, ako se nekome više sviđa, izmišljene i da su nastale djelovanjem naučnih, kulturnih i drugih elita u određenim oblicima teritorijalnog i etničkog prostora. Makar je Srbija najbolji primjer kako se stvarala srpska nacija od različitih etničkih skupina koje su naseljavale prostore novostvorene srpske države tokom XIX stoljeća, iako pripadnici srpske nacije umišljaju da su srednjovjekovne, feudalne države, na prostorima koje oni smatraju svojim etničkim prostorima, imale nacionalni karakter.

Upravo takvo konstituisanje srpske nacije asimilovanjem raznih doseljenika i stanovnika novoosvojenih teritorija, uz ogromnu podršku crkve i zloupotrebu pravoslavne vjere, postalo je manir u politici Srbije do današnjih dana.

IDEOLOGIJA KRVI TLA

Tako se i srednjovjekovne države na teritoriji Crne Gore svojataju na isti način i proglašavaju srpskim, a stanovnici tih država etničkim Srbima, što je osnov za vjekovne pretenzije na crnogorsku teritoriju. Đe god je Srpska crkva širila svoj vjerski uticaj i preko njega radikalni srpski identitet, narušavala je postojeće odnose i proizvodila mržnju i nacionalne sukobe na tim teritorijama svojom ideologijom krvi i tla.

Od polovine osamdesetih godina prošlog stoljeća taj narativ i odnos prema Crnogorcima postajao je sve agresivniji i agresivniji. Rat i rast uticaja Srpske (svetosavske) crkve obilato su pospješivali asimilacione procese, što je dovelo do drastičnog smanjenja broja Crnogoraca sa 147.466 na popisu 1981. godine, na 69.049 sa popisa 2002. godine.

Promjenom vlasti i dolaskom na vlast tzv. demokratske opozicije nakon 2000. godine stvari su se promijenile nagore, da bi mržnja i netrpeljivost prema crnogorskom identitetu kulminirala uoči i nakon referenduma 21. maja 2006. godine.

U vrijeme predśednikovanja Srbijom Borisa Tadića, savjetnik za Crnu Goru mu je bio Mlađan Đorđević, notorni velikosrpski nacoš, a Crna Gora se kriminalizovala u tolikoj mjeri da je državni tužilac Srbije javno izjavio povodom zahtjeva za izručenje dvojice državljana Crne Gore da neće da preda dokaze i materijal Crnoj Gori na osnovu kojih traže izručenje, pod obrazloženjem da je vlast u Crnoj Gori pokrovitelj i zaštitnik kriminala.

U vrijeme vlasti Borisa Tadića Crnogorcima je poručeno, od strane zamjenika ministra za ljudska prava Svetozara Čiplića, da Crnogorci neće nikada dobiti status nacionalne manjine i nacionalni savjet dok je on na tom mjestu!

Nedavno je Boris Tadić, kao pravi primjerak odrođenog Crnogorca, optužio doskorašnjeg predsjednika Crne Gore Mila Đukanovića na TV N1 da ga je on preko crnogorske mafije oborio sa vlasti i doveo SNS na vlast, iako je, poznato je svima, izgubio vlast zahvaljujući „belim listićima“ tzv. druge Srbije. Ali to je bio i ostao manir svih ličnosti i medija u Srbiji da se o nezavisnoj Crnoj Gori piše kao o Kolumbiji, kao o mafijaškoj državi, oduzimajući joj legitimitet da uopšte postoji kao država.

ORGANIZOVANA KAMPANJA

Obrazovni sistem, naučne i kulturne ustanove, publicistika, mediji, među kojima internet kao najjače oružje među mladim naraštajima, postali su oruđe kojim se stvarao odnos prema Crnogorcima, odnos kojim se negiralo postojanje crnogorske nacije i širila mržnja prema onima koji se izjašnjavaju kao Crnogorci, nazivajući ih raznim pogrdnim imenima. Poput „milogorci“, „ustaše“, „šiptari“ i slično.

Otvorena internet enciklopedija, poznata pod imenom Vikipedija (Wikipedia), kao najčešće korišćena enciklopedija u svakodnevnom životu, iako nevjerodostojna kao izvor, postala je mjesto masovnog potiranja i svojatanja crnogorske istorije, njenih dinastija, naučnika, kulture, sporta…

Svega. Isti niknejmovi koji su popunjavali vikipedije na „domaćim jezicima“, popunjavaju istim sadržajima vikipedije na engleskom, francuskom i ostalim svjetskim jezicima, stvarajući kod cijelog svijeta sliku o Crnogorcima kao istorijskom dijelu srpskog naroda. Više je nego jasno da se radi o organizovanoj kampanji srpske države.

Sa druge strane, otvorena anticrnogorska kampanja, stalno kriminalizovanje i omalovažavanje svega postignutog u Crnoj Gori, dodatno se zakuvava prljavom propagandom, otrcanom od zloupotrebe u proteklim ratovima, o diskriminaciji Srba i, zamislite, Srpske crkve u Crnoj Gori.

Dolaskom SNS-a i A. Vučića na vlast u Srbiji u početku je zaličilo da će se odnosi Srbije i Crne Gore makar za mrvicu normalizovati. Crnogorci u Srbiji dobijaju Nacionalni savjet, međutim vrlo brzo se pokazalo da je to bila zabluda.

Način izbora članova Nacionalnog savjeta omogućio je SNS-u da glasovima svojih ljudi, jer niko nije provjeravao da li su se na popisu izjasnili kao Crnogorci, preuzme Nacionalni savjet crnogorske nacionalne manjine u Srbiji i pretvori ga u dva mandata u svoje oružje u obračunu sa crnogorskom Crnom Gorom.

Stanje je postalo još gore kad je u pitanju tretman Crnogoraca u obrazovanju, medijima i u javnom prostoru. Osnovno ljudsko pravo, kojim se zabranjuje negiranje nacionalnog identiteta, kršeno je kod Crnogoraca na svakom koraku. Nijedno pravo koje garantuje Zakon o zaštiti prava i sloboda nacionalnih manjina Republike Srbije i međunarodne povelje nije poštovano.

Provladini mediji su konstantno vodili kampanje kojima su se miješali u unutrašnje stvari Crne Gore i izvrtali činjenice o događanjima u Crnoj Gori dok je Srpska crkva konstantno glavni politički predvodnik velikosrpske politike u Crnoj Gori i prema Crnoj Gori.

MEDIJI I PROPAGANDA

Nema razlike kad se radi o Crnogorcima i Crnoj Gori, ni kad su u pitanju tzv. nezavisni mediji u Srbiji. Tragičnim povodom, smrću glavnog urednika informativnog programa beogradske N1 televizije, saznali smo da potiče iz Herceg Novog. To donekle i objašnjava njihovu uređivačku politiku, favorizovanje prosrpskih političara iz Crne Gore i satanizovanje procrnogorskih, proevropskih partija.

Tako je i po drugim tzv. nezavisnim medijima, u kojima prednjače u anticrnogorskoj politici oni porijeklom iz Crne Gore, koji u Srbiji glume antivučićevsku, proevropsku, demokratsku opciju, a iz Crne Gore favorizuju srpske nacionaliste, mnoge ideološki slične srpskim radikalima ili Koštuničinom DSS-u.

Stigmatizuje se građanska, proevropska, antifašistička, multietnička, procrnogorska Crna Gora, a njene pristalice prikazuju kao nacionalisti, ekstremisti, antisrbi i slično. Stenogrami Skaj komunikacije koji su dobijeni od stranih službi se ne prenose u medijima u Srbiji, kako se ne bi saznalo da izvikane mafijaške organizacije, poznate kao kavački i škaljarski klan, nijesu povezane sa bivšim vlašću DPS- a i da su čak planirale ubistvo Mila Đukanovića, već da su, naprotiv, povezane sa mnogima iz sadašnje crnogorske vlasti i sa Srpskom crkvom u Crnoj Gori.

Zataškavaju se svi gafovi i nepodopštine novih vlasti i dalje propagandno rabeći tezu o „Milu lopovu“ koji kontroliše sve u Crnoj Gori, uključujući i mafiju i švercerske tokove droge i cigareta.

Rezultati posljednjeg popisa u Srbiji i broj Crnogoraca (20.238), nikoga u Crnoj Gori nijesu iznenadili, kamoli zabrinuli. Nije se mnogo o tom pitanju brinula ni bivša vlast, pogotovo to neće biti razlog da sadašnja vlast ovo pitanje postavi kao međudržavno. Štoviše, za njih će to biti „normalan proces“, jer je nekako normalno da se Crnogorci asimiluju u srpsko društvo, za razliku od Crne Gore đe to ne važi za Srbe.

Naprotiv, njihov broj je dvadesetostruko porastao u potonje četiri decenije, iako su „ugroženi“. Konačno, nove vlasti u Crnoj Gori skoro tri godine sprovode politiku kojom namjeravaju da na sljedećem popisu drastično povećaju broj Srba i onih koji govore srpskim jezikom, koristeći za to politiku asimilacije Crnogoraca i davanja državljanstava doseljenim Srbima.

Umjesto da se pitanje asimilacije crnogorske nacije i u Srbiji i u Crnoj Gori postavi kao kriminalan čin, suprotan međunarodnim poveljama o ljudskim pravima, čin kojim bi se bavile čak i Ujedinjene nacije, cio svijet nijemo posmatra pokušaje da se izbriše jedna nacija sa lica zemlje. Kao da je srpska propaganda dala rezultate krivotvorenjem činjenica, kao da se i sama međunarodna zajednica informiše iz Vikipedije koju pišu ortodoksni prevaranti i lažovi u aranžmanu srpske države.

Ono što je u Ukrajini postalo vidljivo surovom, zločinačkom agresijom Rusije na nju, u Crnoj Gori je prekriveno velom pogrešne geopolitike na Balkanu i svjesnim žmurenjem u još jednom zločinu nad jednim narodom. Dva puta maltene u jednom stoljeću!

BONUS VIDEO: Bolji život | Crnogorci u Beogradu

izvor Pobjeda.me