ONI BI CRNU GORU BEZ CRNOGORACA

U Evropi je malo državotvornih entiteta, tako bogatom, slobodarskom, duhovnom i kulturnom tradicijom, kakvu ima Crna Gora, a skoro da i nema države čija se istorija, više od jednog vijeka devastira, otima, otuđuje i falsifikuje, od strane duhovnih i političkih elita Srbije.

Kao da postoji proporcionalna međuzavisnost između tvrdnje – sve snažnija država Srbija, a sve veća ugroženost Srba u regionu?

Logički gledano, prva tvrdnja bi trebalo da poništava drugu. Ako je država Srbija, kako kaže njen predsjednik, vojnički, ekonomski i strategijski sve snažnija, kako su onda Srbi u regionu sve više ugroženi?

Nelogičnost se može objasniti samo analizom suštine ideološke matrice velikosrpske ideologije.

Imperijalni sadržaj velikosrpskog hegemonizma se ne poklapa sa državnim geografskim pojmom Republike Srbije. Srbija je država samo Srbijanaca, a srpstvo je „neoslobođeni deo srpskih teritorija“. Tamo gdje su Srbi, srpski grobovi i srpske crkve. Ti prostori su maksimalistička opcija „srpskog sveta“ sadržana u Projektu Zla, koji obuhvata prostor „čistog genetskog srpskog koda“. 

Prostor „srpskih zemalja i srpskog roda“ koji se, od ove godine, intoniranjem himne Srbije pokušava ugraditi u svijest najmlađih generacija – školaraca. Bez pretjerane brige, što učenici nekih škola sa nesrpskom djecom, nijesu željeli pjevati i poštovati stihove koji zapostavljaju njihov integritet.

Aktuelna politička nomenklatura Beograda sa AV na čelu, uz podršku „sibirskog medvjeda“, sebe promoviše liderom svih Srba na prostoru jugozapadnog Balkana. Oni ne moraju biti lojalni državama u kojima žive, ali je poželjno da budu lojalni genetskom Vođi!

A, ako su lojalni, proglašavaju se „ugroženim“? 

Prema pseudonaučnim „dokazima“, prostor Srba i srpskog roda, obuhvata teritoriju od Sjeverne Makedonije, pa skoro do Zagreba. Na tom prostoru Srbi se proglašavaju ugroženim. Jer fikcija ideološke opcije megalomanskog privida velikosrpskih iluzionista iz Beograda, „ugroženost“ konstruišu kao lažni argumenat za političko i ideološko remetilačko djelovanje na prostoru legitimnih i suverenih država jugozapadnog Balkana.

Dakle „ugroženost“ nije argument, ugroženost je „trojanski konj“ kao pogodan oblik prevare građana da se namame kako bi se žrtvovali za ostvarenje suludih fantazija patokratskih vođa Beograda.

Da nije „ugroženosti“ beogradski iluzionisti „srpskog sveta“ bi, vjerovatno, izmislili i kravu Penku kao razlog, samo da zametnu kavgu za ostvarenje iluzija…

Kao što je Austrija bila prva žrtva Hitlerove politike „blut und boden“, tako se i Crna Gora, instaliranjem teokratsko-kvinsliške vlade, pokušava prva pretvoriti u žrtvu „tragizma malih razlika“, s ciljem da se izvrši denacionalizacija Crnogoraca i pokuša obesmisliti mogućnost postojanja suverene i slobodne države Crne Gore. 

Oni se trude, uz obilatu pomoć Beograda, da metodama indoktrinacije i masovne manipulacije građanima, pripreme slobodnu i građansku Crnu Gori da pristane na ponovnu „bratsku“ okupaciju od strane Beograda, ili da taj cilj ostvare manipulacijama demografskim i izbornim rezultatima…

U Evropi je malo državotvornih entiteta, sa tako bogatom, slobodarskom, duhovnom i kulturnom tradicijom, kakvu ima Crna Gora, a skoro da i nema države čija se istorija, više od jednog vijeka devastira, otima, otuđuje i falsifikuje, od strane duhovnih i političkih elita Srbije. Uprkos tome što nijedan državotvorni entitet u vjekovnom crnogorskom državotvornom trajanju, nikada nije, ni formalno, nosio pridjev srbijanski ili srpski, agresivni velikosrpski paternalizam sa pseudonaučnim „argumentima“ i oholom nadmenošću, Crnu Goru naziva, nacionalnom državom Srba.

A, Crnogorce, velikosrpski svjetovni i duhovni polusvijet, po primitivnim pravilima Palanke Zla „časte“ najružnijim epitetima i uvredama.

I pored endemskih tekovina crnogorskog postojanja, prosto je nebitno, hoće li poglavar SPC tokom hodanja po Crnoj Gori, ogrnut pancirom ili popovskom rizom, u svojim metanijama pomenuti Crnogorce kao noseći državotvorni entitet? On ne dolazi u Crnu Goru u dobroj namjeri, već kao ekspert velikosrpske ideološke radionice, da vrši duhovno preumljavanje lakovjernih i da svede pravoslavnu vjeru u granice „srpskog sveta“.

To nije vjera, to je jeres. 

„Nacionalna religija ne može biti drukčija nego bezbožnička“, govorio je vodeći teolog SPC, N. Velimirović. A, etnofiletizam i etnocentricizam koje nameće SPC u Crnoj Gori je jeres koja pravi raskole i sukobe među istinskim vjernicima i suprotna je Blagoj Riječi Hristovoj.

Kakav apsurd, kakvo licemjerstvo!? Duhovni poglavar, šatro, ugroženih Srba u Crnoj Gori ne priznaje postojanje onih koji, navodno, ugrožavaju Srbe.

Oni bi Crnu Goru bez Crnogoraca? Blasfemija fariseja svetosavske sekte! 

No, i patrijarhovo metanisanje po Crnoj Gori samo je dio vodeće intelektualne mejnstrim misli Beograda koja počiva na „naučnoj osovini“ Raković– Šešelj– Bokan. Njihova se misao u javnom prostoru Srbije plasira sa dozom primitivne oholosti, ona potvrđuje, kako bi rekao Ćosić, „samodestrukciju i tragizam istorijskog bistvovanja srpskog etosa“.

Oni crtaju linije političkog ludila po prostorima jugozapadnog Balkana, koje treba da označe posjed „nebeskog naroda“ kada ga infantilna ideološka politika „spusti na zemlju“, po želji AV. Osnovni oslonac njihove „naučne“ misli je laž „zlo srpskog nacizma“, konstante, koje su i Ćosić i Konstantinović veoma dobro naglasili kao vrsni znalci bića srpskog entiteta.

Iz tog kontaminiranog ambijenta kreiran je i pripreman „tvrdi“ pokušaj smjene legitimne vlasti u Crnoj Gori.

Kada to nije uspjelo, u pomoć za ostvarenje Projekta Zla, angažovana je SPC sa brifovanim klerom, da, pomoću svetosavlja, kao lažne hristove vjere, pokuša prevariti istinske vjernike u Crnoj Gori, da na vlast dovedu „bogougodne eksperte“ koji će pokušati da mačem Nemanjića ukaljaju svetost crnogorsku i začikaju slobodarsku tradiciju njene Čovječnosti i Čestitosti. 

Na djelu je nova mekša faza okupacione agresije prema slobodnoj, građanskoj i sekularnoj Crnoj Gori.

Na djelu su „fatići“, peta i šesta kolona i svi oblici hibridnog i specijalnog rata, beogradski influenseri i tabloidi koji zagađuju i zamagljuju mentalni, duhovni i politički prostor u Crnoj Gori, kako bi lakše u toj mutljavini, izvršili indoktrinaciju i prevaru građana Crne Gore, da se odreknu sebe, svoje istorije, svog identiteta i suvereniteta i da postanu podanici sulude ideje koja crpi snagu iz anticivilizacijskog etosa osvajačke dinastije srednjeg vijeka. 

U krajnjoj instanci, alhemičari tog poduhvata mogu biti samo grobari sopstvenog naroda ali i nesreća svih naroda koji su u sferi njihovog infantilnog ideološkog Projekta Zla.

Ono što savremeni svijet i napredna svijest Evrope ne smije ignorisati, jeste endemska simbioza destruktivnog fundamentalističkog etnofiletizma svetosavske sekte SPC i velikodržavnog naciofašizma sa autokratskim političkim jezgrom u Beogradu. Ta simfonija predstavlja anticivilizacijsko toksično jezgro na jugozapadnom Balkanu, koje prijeti da tragično inficira i Balkan i Evropu.

To je inkvizitorski prozelitizam krstaškog pohoda destruktivnog političko-vjerskog jezgra koje neminovno generiše masovno zlo u trbuhu savremene Evrope.

Dobro je da aktuelna dešavanja u Crnoj Gori u potpunosti razgolićuju svu banalnost zla velikosrpskog projekta „srpskog sveta“. 

Konačno, i opsjenari će priznati, da je „car go“.

autor: Mihailo TERZIĆ

izvor: analitika.me